قرائت صحیح قرآن یکی از مباحث مهم فقهی در حوزه قرآن و فقه است، زیرا افزون بر استحباب مؤکد قرائت قرآن به‌طور کلی، قرائت حمد و سوره در نماز واجب است. بیشتر آیات قرآن از زمان نزول تا کنون، جز با قرائت مطابق با اعراب کنونی آیات قرائت نشده‌اند و در قرائت صحیح آنها اختلافی نیست، اما در بخشی از آیات، قرائت‌های دیگری غیر از قرائت مطابق با اعراب آنها گزارش شده و در قرائت صحیح این دسته از آیات، دیدگاه‌های مختلفی پدید آمده است؛ برخی بر اساس متواتر دانستن قرائت‌های هفت‌گانه یا ده‌گانه، به صحت همة آن قرائت‌ها قائل شده‌اند، و برخی تواتر آنها را ثابت ندانسته و بر اساس حجت دانستن آن قرائت‌ها، به صحت آنها فتوا داده‌اند، و برخی قرائت صحیح را در قرائت مطابق با اعراب کنونی آیات متعین دانسته‌اند. در این مقاله دلایل این دیدگاه‌ها بررسی و نقد، و بر تعیین صحت قرائت مطابق با اعراب ـ جز در برخی آیات ـ استدلال و تأکید می‌شود.
)