سطح‌شناسی پیوستگی آیات در تفسیر فخر رازی

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسنده

استادیار پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی

چکیده

فخر رازی نخستین مفسری است که بیشترین توجه را به بحث پیوستگی آیات داشته و تحولی شگرف از جهت کمی و کیفی در ارتباط میان آیات به وجود آورده است. او سطوح ارتباط را در سه سطح تعریف می‌کند. سطح نخست را در پیوستگی میان بخش‌های مختلف یک آیه می‌بیند. سطح دوم را در پیوستگی آیات یک سوره اعم از آیات همجوار و غیر همجوار می‌داند. و سطح سوم را در پیوستگی میان آیات دو یا چند سوره همجوار و غیر همجوار تعریف می‌کند.
پژوهش پیش رو به روش کتابخانه‌ای و تحلیل و بررسی نظریات تفسیر فخر رازی و مقایسه با دیگر تفاسیر به سامان رسیده و نتیجه آن، بیان انواع سطح‌شناسی در تفسیر فخر رازی و اثبات جایگاه وی در رشد کمّی و کیفی دانش پیوستگی آیات و بهره‌گیری از نظریات ایشان است.

کلیدواژه‌ها


عنوان مقاله [English]

Studying the Level of Consistency of the Verses in Fakhr Rāḍī’s Tafsīr

نویسنده [English]

  • Muhammad Bahrami
چکیده [English]

Fakhr Rāḍī is the first interpreter who has paid the most careful attention to the discourse about the consistency of the verses and has brought about a great development in the relation between the verses in terms of both quality and quantity. He defines relation in three levels. He considers the first level to be in the consistency among various sections of a verse; the second level in the consistency of the verses of a chapter (sūra), including the neighboring or non-neighboring verses; and the third level in the consistency among the verses of two or more chapters of the neighboring or non-neighboring verses.
The present research has been done by library method and analysis and study of views brought up in Fakhr Rāḍī’s Tafsīr and by comparison with other interpretations. The conclusion is stating various “level studies” in Fakhr Rāḍī’s Tafsīr, proving its status in quantitative and qualitative development of the knowledge about the consistency of the verses, and employment of his viewpoints in this respect.