ماهیت تربیت قرآنی در نگرش فضل‌الله

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسنده

مدرس و پژوهشگر حوزه

چکیده

فضل‌الله دین را عامل تربیت و رهیدن از ضعف و رسیدن به قدرت می‌داند. از نظر ایشان، با روحیه تعبد و استفاده از پیش‌زمینه‌های فطری، نقش دین رو به عملی شدن می‌گذارد و با سازوکارهای خداجویی احساس‌گرا ـ با بازتاب پرستش، تقواورزی و ریسک‌پذیری ـ، تقویت عقل، اهتمام به کشف واقعیت‌ها، افزایش کیفیت عمل، فراهم‌سازی باید‌های نقش مربی، توجه به جامعه سازی، تذکر رابطه گرفتاری‌ها با انحراف و اعمال محدودیت در مورد خلافکار، تربیت دینی ثمر می‌دهد و انسان قدرتمند و خداگونه به وجود می‌آید.

کلیدواژه‌ها


عنوان مقاله [English]

The Nature of Qur’ānic Training in Faḍl Allāh’s Viewpoint

نویسنده [English]

  • Sayyid Ibrāhīm Sajjādī
چکیده [English]

Faḍl Allāh considers religion as a training device by which one can be rescued from weakness and achieve power. In his view, the role of religion tends towards practicality with a spirit of devotion and use of dispositional prerequisites. Also, the religious training can come to fruition and produce godlike and powerful human beings through impressive God-seeking mechanisms with such characteristics as devotion, practice of piety, risk-taking, development of faith and reinforcement of action, attempting to unveil realities, increasing the quality of actions, following the instructions of the trainer in relation to community-improvement, pointing out the relation between difficulties and deviations, and imposing restrictions on the offenders.