قرآن‌پژوهی یکی از دیرینه‌ترین حوزه‌های پژوهشی در اسلام است. اندیشمندان با گرایش‌های خاص خود به واکاوی قرآن پرداخته‌اند. تحلیل مبانی اندیشمندان جهت ارائه درک صحیح مواضع ایشان، ضروری و راهگشا خواهد بود. در این میان، رویکرد حدیث‌محوری به مفاهیم قرآنی نیز قدمت زیادی دارد. البانی از محدثان معاصر با همین رویکرد سراغ قرآن رفته و آثاری از خود بر جای گذاشته است. مبانی ایشان عبارت‌اند از: عدم جواز کمترین ترجیح آیات بر روایات، تبیین قرآن توسط سنت به‌معنای سیطره سنت، عدم جواز تفکیک عقاید از احکام و لزوم تبعیت از فهم سلف صالح. ایراداتی بر مبانی البانی وارد است، از جمله: وجود تفاوت و تمایز در بین آیات، ضعف استدلال، تعمیم جزء به کل و تناقض‌گویی. این مقاله در صدد واکاوی حدیث‌محوری در آثار البانی که بر فهم قرآن اثر سوء گذاشته، می‌باشد. روش پژوهشی در این تحقیق، کیفی از نوع توصیفی ـ تحلیلی است.
A critical Approach to Hadith-centeredness in the Qur’anic Viewpoints of Nāsir al-Dīn al-Bānī
نویسندگان [English]
rahim khakpoor1؛ Ameneh Shahandeh2؛ mohammad hadi amin naji3
1Assistant Professor, Mahabad Payam Noor University
2Associate Professor, Khoy Payam Noor University
3دانشیار دانشگاه پیام نور مرکز تهران جنوب
چکیده [English]
Quranic studies is one of the oldest fields of research in Islam. Different scholars have explored the Holy Qur’an from their particular approaches. Examining the scholars’ basic principles is a necessary and facilitating factor to correctly understand their stance. Meanwhile, hadith-centered approach to the Holy Qur’an has a long history. Al-Bānī, a contemporary hadith scholar, has adopted this approach to deal with the Holy Qur’an and has provided some writings. Some of his principles are as follows: impermissibility of the least preference of verses over hadiths; interpreting the Holy Qur’an by Sunna resulting in the supremacy of Sunna; inseparability of beliefs and rulings, and the necessity of following the understanding of the early pious Muslims. Al-Bānī’s principles have faced some objections like: existence of differentiation and discrimination among verses; weak arguments; generalizing part to the whole; and self-defeating statements. The paper is to explore hadith-centeredness in al-Bānī’s works, which has resulted in misunderstanding the Holy Qur’an. The research is conducted in the descriptive-analytical method.
کلیدواژه‌ها [English]
al-Bānī, the relationship between the Qur’an and hadith, hadith-centeredness, exegesis of the Qur’an, contemporary hadith scholars
مراجع
1. قرآن کریم.
2. ابن بَطَّة، عبیدالله بن محمد؛ الإبانة الکبری، ریاض، دار الرایة، بی‌تا.
3. ابن حزم، علی‌بن أحمد؛ الإحکام فی اصول الأحکام، تحقیق احمد محمد شاکر، بیروت، دار آفاق الجدیدة، بی‌تا.
4. ابن حنبل، أحمد‌بن محمد؛ مسند الامام احمد‌بن حنبل، تحقیق شعیب ارنؤوط، عادل مرشد و دیگران، بی‌جا، مؤسسة الرسالة، 2001م.
5. ابن منظور، محمد‌بن مکرم؛ لسان العرب، بیروت، دار صادر، 1414ق.
6. ابوالحسنات، محمد‌بن محمد؛ التعلیق الممجد علی موطأ محمد، دمشق، دار القلم، 2005م.
7. ابوشهبة، محمد‌بن محمد؛ المدخل لدراسة القرآن الکریم، قاهره، مکتبة السنة، 2003م.
21. حکیم، محمدتقی؛ الاصول العامة للفقه المقارن، بیروت، مؤسسة آل البیت:، 1979م.
22. خاکپور، رحیم؛ معارف، مجید؛ «واژه شناسی تبیین در قرآن و نقد نظریه ناممکن بودن تفسیر بدون روایات»، تحقیقات علوم قرآن و حدیث، شماره 16، 1390، 85 ـ114.
ابتدای صفحه