بررسى و نقد جایگاه و نقش اسباب نزول در تفسیر »کشاف« اثر جار اللَّه زمخشرى (538 ه.ق( است. زمخشرى، اعتبار چندانى براى اسباب نزول قائل نیست و واژه‌ها و کلماتى را براى اسباب نزول به کار برده است که نشانگر تضعیف و بى اعتبارى آن روایات از دیدگاه وى است. علت این بى توجهى ریشه در عقل‌گرایى و اعتبار عموم نص در عین خصوصیّت سبب در باور وى دارد. حدود استفاده زمخشرى از اسباب نزول به دو مورد تفسیر آیه و تأیید تفسیر منتخب خود محدود مى‌شود. وى در درستى و سستى سند روایات اسباب نزول، توجّه جدى از خود نشان نداده است. از این رو، در موارد بسیارى، به روایات ضعیف و حتّى متعارض استناد کرده است. تنها ملاک نقد اسباب نزول در نگاه زمخشرى، تمسک به ظاهر قرآن است. چگونگى نقل اسباب نزول به ویژه موقعیت اسباب نزول در مسیر مباحث، بى توجهى به ذکر سلسله سند روایات، تعابیر و منابع کشاف در نقل اسباب نزول و اجمال گرایى در نقل اسباب نزول از جمله موضوعاتى است که در این مقاله آمده است.
)