1. قرآن کریم.
2. نهج‌البلاغه.
3. ابن‌فارس، ابی‌الحسین احمد (1429ق)، معجم مقاییس اللغه، بیروت: دار احیاء التراث العربی.
4. ابوزید، نصر حامد (1387)، معنای متن، ترجمه مرتضی کریمی‌نیا، تهران: طرح نو.
5. انوری، حسن (۱۳۸۱)، فرهنگ بزرگ سخن، تهران: نشر سخن.
6. ایازی، سید محمدعلی (۱۳۸۰)، چهره پیوسته قرآن، تهران: نشر هستی‌نما.
7. ایچیسون، جین (۱۳۷۱)، مبانی زبانشناسی، ترجمه محمد فائض، تهران: انتشارات نگاه.
8. ایزوتسو، توشیهیکو (۱۳۹۲)، رابطه انسان و خدا در قرآن، چاپ هشتم، تهران: شرکت سهامی انتشار.
9. ـــــــــــــــــ (1388)، مفاهیم اخلاقی دینی در قرآن، ترجمه فریدون بدره‌ای، چاپ دوم، تهران: فرزان روز.
10. آزاد، علیرضا؛ رضایی کرمانی، محمدعلی (۱۳۸۹)، «بررسی تطبیقی مبانی خاص روش‌های تفسیر قرآن و انگاره‌های هرمنوتیست‌های کلاسیک»، مطالعات اسلامی، سال ۴۲، شماره ۸۵، ص ۹-۵۰.
11. باطنی، محمدرضا (۱۳۷۳)، زبان و تفکر، تهران: نشر فرهنگ معاصر.
12. باقری، مهری (۱۳۸۸)، مقدمات زبانشناسی، چاپ دوازدهم، تهران: نشر قطره.
13. بن عیسی، طاهر (۱۴۲۰ق)، المقابلة فی القرآن الکریم، عمان: دار عمار للنشر.
14. بهجت‌پور، عبدالکریم (۱۳۹۲)، تفسیر تنزیلی، تهران: پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه.
15. پالمر، فرانک رابرت (1366)، نگاهی تازه به معناشناسی، ترجمه کوروش صفوی، تهران: نشر مرکز.
16. جوادی آملی، عبدالله (1378)، تفسیر تسنیم، قم: اسراء.
17. دو سوسور، فردیناند (1385)، دوره زبانشناسی همگانی، ترجمه نازیلا خلخالی، تهران: نشر فرزان.
18. راد، علی (۱۳۹۵)، غرر قرآن از نظریه تا تفسیر، قم: دارالحدیث.
19. ربیعی آستانه، مسعود (۱۳۸۳)، «ایزوتسو و معنیشناسی در آیات قرآن»، پژوهش‌های قرآنی، سال دهم، شماره ۳۷و۳۸، ص۳۲۸-۳۴۰.
20. رضایی اصفهانی، محمدعلی (۱۳۸۳)، درآمدی بر تفسیر علمی قرآن، چاپ دوم، تهران: انتشارات اسوه.
21. روبینز، آر. اچ (۱۳۷۸)، تاریخ مختصر زبان شناسی، ترجمه علی‌محمد حق‌شناس، چاپ سوم، تهران: کتاب ماد.
22. زندی، محسن (30/5/1395)، چکیده‌ای از نظریه میدان معنایی ایزوتسو در تشخیص معنای واژگان دینی، http:dinonline.com/doc/article/fa
23. ساجدی، حامد؛ ساجدی، ابوالفضل (۱۳۹۵)، «تحلیلی تازه از تعامل معناشناسی و تفسیر قرآن به قرآن با الهام از دیدگاه ایزوتسو»، قرآن شناخت، سال نهم، شماره ۱۷، ص۱۱-۳۳.
24. سعیدی روشن، محمدباقر (۱۳۸۳) (الف)، تحلیل زبان قرآن و روش‌شناسی فهم آن، تهران: پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی.
25. ــــــــــــــــــــــــ (1383) (ب)، «از متن تا معنا»، حوزه و دانشگاه، سال دهم، شماره 39، ص7-26.
26. سورن، پیتر آ ام (۱۳۹۴)، مکاتب زبان شناسی نوین در غرب، ترجمه علی‌محمد حق‌شناس، چاپ چهارم، تهران: انتشارات سمت.
27. سیاوشی، کرم (۱۳۸۹)، تحلیل انتقادی مبانی و روش تفسیری سید قطب در فیظلال، تهران: شرکت چاپ و نشر بین الملل.
28. سیوطی، جلال الدین عبدالرحمن (بی‌تا)، الدر المنثور، بیروت: دارالمعرفة.
29. شریعتی، غلام‌محمد (۱۳۹۴)، نقش معناشناسی زبانی در تفسیر قرآن، رساله دکتری، مؤسسه آموزشی پژوهشی امام خمینی، گروه تفسیر و علوم قرآن.
30. صادقی تهرانی، محمد (۱۳۶۵)، الفرقان فی تفسیر القرآن، چاپ دوم، قم: انتشارات فرهنگ اسلامی.
31. صفوی، کوروش (1387)، درآمدی بر معنی شناسی، تهران: انتشارات سوره مهر.
32. طباطبایی، سید محمدحسین (1417ق)، المیزان فی تفسیر القرآن، چاپ پنجم، قم: انتشارات جامعه مدرسین.
33. طبرسى، فضل‌بن حسن (1372)، مجمع‌البیان فى تفسیر القرآن، چاپ سوم، تهران: ناصر خسرو.
34. طریحى، فخرالدین (1375)، مجمعالبحرین، چاپ سوم، تهران: کتابفروشى مرتضوى.
35. عباسی، مهرداد؛ پورافخم، مریم (1390)، «کاربرد معناشناسی درزمانی در تبیین مفاهیم اعتقادی قرآن: مفهوم الله از نگاه ایزوتسو»، مطالعات تاریخی قرآن و حدیث، سال هفدهم، شماره 49، ص113-142.
36. عمید، حسن (1360)، فرهنگ عمید، چاپ سوم، تهران: امیرکبیر.
37. عمید زنجانی، عباسعلی (1387)، مبانی و روش‌های تفسیر قرآن، چاپ ششم، تهران: وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی.
38. قائمی‌نیا، علیرضا (۱۳۹۳)، بیولوژی نص، چاپ دوم، تهران: پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی.
39. قربانی، اکبر؛ نجارزادگان، فتح‌الله (۱۳۹۰)، «بررسی و تحلیل مبانی تفسیر قرآن به قرآن با تأکید بر تفسیر المیزان»، مطالعات تفسیری، سال دوم، شماره ۵۰، ص147-168.
40. گیررتس، دیرک (۱۳۹۳)، نظریههای معنیشناسی واژگانی، ترجمه کوروش صفوی، تهران: نشر علمی.
41. معصومی همدانی، حسین (1388)، «بحثی در زبان اخلاقی قرآن»، ضمیمه کتاب مفاهیم اخلاقی-دینی در قرآنمجید، تهران: فرزان روز.
42. مختار عمر، احمد (1386)، معناشناسی، ترجمه سید حسین سیدی، چاپ دوم، مشهد: انتشارات دانشگاه فردوسی.
43. مؤدب، سیدرضا (1386)، مبانی تفسیر قرآن، قم: انتشارات دانشگاه قم.
44. موحد ابطحی، محمدتقی (24/8/1393)، «کلگرایی معنایی»: http://pajoohe.net
45. نصیری، علی (۱۳۹۵)، روش‌شناسی تفسیر ترتیبی قرآن، قم: نشر وحی و خرد.
46. واعظی، احمد (۱۳۹۲)، نظریه تفسیر متن، چاپ دوم، قم: پژوهشگاه حوزه و دانشگاه.
)