1. قرآن کریم.
2. آلچالانلو خدیجه؛ فروزان کیا، مریم (1395)، «دامنه طول‌موج فرکانس و دوره تناوب موج»، مرکز یادگیری سایت تبیان، http://article.tebyan.net/307001.
3. اقبال، ابراهیم؛ صادقی، عماد (1393)، «کاوشی در مکی یا مدنی بودن سوره رعد»، پژوهش‌های قرآن و حدیث، سال 47، شماره 2، 203-219.
4. اقبال، ابراهیم؛ فقهی زاده، عبدالهادی (1394)، «تاریخ‌گذاری در سوره حج؛ درنگی در مکی یا مدنی بودن سوره و نقش آن در تفسیر»، پژوهش‌های قرآنی، دوره 20، شماره 76، 112-139.
5. بازرگان، مهدی (1377)، سیر تحول قرآن، تهران: شرکت سهامی انتشار.
6. بنت الشاطی، عایشه (1376)، اعجاز بیانی قرآن، ترجمه: حسین صابری، تهران: شرکت انتشارات علمی و فرهنگی .
7. بهارزاده، پروین (1381)، «کاوشی در مکی یا مدنی بودن سوره دهر»، علوم انسانی دانشگاه الزهرا (س)، شماره 41، 39-60.
8. بهایی، محمدبن حسین (1390)، کشکول، ترجمه علی غضنفری، قم: انتشارات نیلوفرانه.
9. حاجی میرزایی، فرزاد (1377)، مدخل مکی و مدنی، دانشنامه قرآن و قرآن‌پژوهی، جلد 2، تهران: انتشارات دوستان، صص 2145.
10. حسن‌زاده آملی، حسن؛ صمدی آملی، داوود (1387)، شرح دفتر دل علامه حسن زاده آملی، قم: مؤسسه فرهنگی و اطلاع رسانی تبیان.
11. حسینی تهرانی، سید محمدحسین (1425ق)، مهر تابان، مشهد: انتشارات نور ملکوت قرآن.
12. زرکشی، بدرالدین (1421ق)، البرهان فی علوم القرآن، بیروت: المکتبة العصریه.
13. صدوق، محمد بن علی بن بابویه (1403ق)، الخصال، قم: دفتر انتشارات اسلامی .
14. طباطبایی، سید محمدحسین (1390ق)، المیزان فی تفسیر القرآن، بیروت: موسسة الاعلمی للمطبوعات.
15. عمید، حسن (1363)، فرهنگ فارسی عمید، تهران: مؤسسه انتشارات امیرکبیر.
16. فائز، قاسم (1378)، «معیارهای شناخت آیات و سور مکی و مدنی»، مقالات و بررسی‌ها، دفتر 66، 47-68.
17. مجلسی، محمد باقر (1403ق)، بحارالأنوار الجامعة لدرر أخبار ائمة الأطهار (ع)،بیروت: دار احیاء التراث العربی.
18. معافی، علی (1392)، فیزیک صوت، کنسرواتوار تهران، مرکز آموزش علمی کاربردی فرهنگ و هنر واحد 19 تهران.
19. معرفت، محمدهادی (1381)، علوم قرآنی، قم: مؤسسه فرهنگی تمهید.
20. مؤذن جامی، محمدهادی (1384)، «مکی و مدنی و آرای بدیع علامه طباطبائی»، بینات، سال 12، شماره 45، 58-72.
21. ناصحیان، علی‌اصغر(1386)، «شناخت مکی و مدنی در پرتو احادیث»، سفیر نور، شماره 1، 5-32.
22. نولدکه، تئودور (2000)، تاریخ القرآن، عدلّها تعدیلاً تاماً فریدریش شوالی، نیویورک: دار نشر جورج آلمز.
)