Analysis of Javadi Amoli’s Viewpoint on Al-Mīzān in the Study of the Abrogation of Verse 109 of Sūrat al-Baqara with Verse 29 of Sūrat al-Tawba

Document Type : Original Article

Authors

1 Level Four Religious Student, Ma’sumiya Seminary, Qum

2 Faculty Member, Qur’an and ‘Itrat Research Institute, Ma’arij Revealed Sciences Research Center (Affiliated to Isra International Foundation)

3 , Assistant Professor, Islamic Sciences and Culture Academy, Institute of Culture and Educationof Quran

Abstract

The present research is intended to evaluate the criticism of Allama Javadi Amoli in Tafsīr-i Tasnīm on the commentaries of Allama Tabataba’i in Tafsīr al-Mīzān. These two interpretations are rated among the dignified Shi’ite interpretations. The importance of the present article is in showing the difference in opinions and interpretations of two prominent commentators, in order to analyze the critical viewpoint of Tasnīm’s interpretation of Al-Mīzān, to reveal the mystery of the difference between these two interpretations and to open a way for a better evaluation of them. One of the significant points in Tafsīr-i Tasnīm is the critique of tafsīrī (exegetical) viewpoints. Sometimes, Tasnīm’s commentator does not hide his free-thinking in the field of opinion; he even criticizes his teacher’s viewpoint. The present research, with analytical-critical method, has addressed the most important aspect of his criticism regarding the rule of abrogation in verse 109 of Sūrat al-Baqara with verse 29 of Sūrat al-Tawba. Therefore, according to the evaluation made in both interpretations and by citing the interpretation rules and documents, it was concluded that in the verses in question, Allama Tabataba’i’s viewpoint is more sophisticated and seems to be closer to reality.

Keywords

References

  1. قرآن کریم.
  2. آخوند خراسانی، محمدکاظم (1409ق)، کفایة الاصول، قم: مؤسسة آل البیت: لاحیاء التراث.
  3. ابن فارس، احمد (1404ق)، معجم مقاییس اللغة، قم: مکتب الاعلام الاسلامی.
  4. ابن منظور، محمد‌بن مکرم (1414ق)، لسان العرب، بیروت: دار صادر.
  5. انصاری، شیخ مرتضی (1419ق)، فرائد الأصول، قم: مجمع الفکر الإسلامی.
  6. جوادی آملی، عبدالله (1389)، تسنیم، قم: مؤسسه اسراء.
  7. حکیم، محمدباقر (1378)، علوم قرآنی، تهران: مؤسسه فرهنگی انتشاراتی تبیان.
  8. حیدرى حسنی، على‌نقى (1412ق)، اصول الاستنباط فى اصول الفقه و تاریخه باسلوب جدید، قم: لجنة ادارة الحوزة العلمیة بقم المقدسة.
  9. خویی، ابوالقاسم (1375)، البیان فی تفسیر القرآن، قم: مؤسسة إحیاء آثار الامام الخویی.
  10. راغب اصفهانى، حسین‌بن محمد (1412ق)، مفردات ألفاظ القرآن، بیروت: دار القلم.
  11. صدر، سید محمّدباقر (1418ق)، دروس فی علم الاصول، قم: مؤسسة النشر الإسلامی.
  12. طباطبایى، سید محمدحسین (1388)، قرآن در اسلام، قم: بوستان کتاب.
  13. طباطبایى، سید محمدحسین (1390)، المیزان فی تفسیر القرآن‏، بیروت: ‏ مؤسسة الأعلمی للمطبوعات‏.
  14. مرکز اطلاعات و مدارک اسلامى‏ (1389)، فرهنگ‌نامه اصول فقه‏، قم: دفتر تبلیغات اسلامى.
  15. مظفر، محمدرضا (1423ق)، اصول الفقه، قم: مؤسسة النشر الاسلامی.
  16. معرفت، محمد هادی (1390)، التفسیر الأثری الجامع، قم: انتشارات تمهید.

Files

Share

How to cite

Statistics