Feasibility Study of the Meaning of Kun fa yakūn for the word Ṣamad

Document Type : Original Article

Authors

1 Associate Professor, Qum University

2 M.A. Student, Qum University

Abstract

Ṣamad (the Eternal), as one of the words disputed by the interpreters, is explained in some lexical, narrative, and exegetical sources as kun fa yakūn (Be, and it was) or the subjectivity of God’s command and the category of creation. This research has surveyed the feasibility of the meaning of kun fa yakūn for Ṣamad considering the purpose of Sūrat al-Tawḥīd. Observing the meaning of divine creation and the subjectivity of command kun fa yakūn for the word Ṣamad in the lexical, narrative and exegetical texts, the existence of existential-theological goals in the epistemic areas of God’s essence, attributes, names and actions in Sūrat al-Tawḥīd, as well as the attribute of Ṣamad as being a verb, makes the meaning of kun fa yakūn (ṣun‘ lā min shay‘ = created from nothing) possible for Ṣamad. Also, the meaning of mukhtār (self-determined) has an authenticated relationship with other verses of Sūrat al-Tawḥīd, and considering its purpose, it has the capacity to answer some existential-theological misconceptions. God, in Whose hands lies the creation and the command, is a creator who transcends what He creates, being born, and having a spouse; He innovates by kun fa yakūn.

Keywords

References

  1. قرآن کریم.
  2. ابن فارس، احمد (1399ق)، معجم مقاییس اللغة، تحقیق عبدالسلام محمد هارون، بیروت: دارالفکر.
  3. ابن منظور، محمد‌بن مکرم (1414ق)، لسان العرب، بیروت: دارصادر.
  4. ازهری، محمد‌بن احمد (بی­تا)، تهذیب اللغة، بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
  5. بحرانی، سید هاشم (بی­تا)، البرهان فی تفسیر القرآن، قم: مؤسسة البعثة.
  6. برنجکار، رضا (1374)، «خدا و جهان در اندیشه ارسطو»، کیهان اندیشه، شماره ۵۹، ص153-136.
  7. بروجردی، سید ابراهیم (1341)، تفسیر جامع، تهران: انتشارات صدر.
  8. ‌بهجت پور، عبدالکریم (1395)، همگام با وحی، قم: مؤسسه تمهید.
  9. ثقفی کوفی، ابراهیم‌بن محمد (1359)، الغارات، تحقیق جلال الدین محدث، تهران: انجمن آثار ملی.
  10. جودوی، امیر؛ برومند، محمدحسین؛ صالحی، اکرم (1390)، «صمد، نفی مادیّت از ذات أحد»، کتاب قیّم، شماره 4، ص70-53.
  11. حرعاملی، محمد‌بن حسن (1409ق)، وسائل الشیعة، قم: مؤسسه آل البیت:.
  12. حسینی شاه‏عبدالعظیمى، سید حسین (1363)، تفسیر اثنى عشرى، تهران: میقات.
  13. حویزى، عبدعلى‌بن جمعة (1415ق)، تفسیر نور الثقلین‌، قم: اسماعیلیان.
  14. دل‌افکار، علیرضا؛ قنبری، لیلا (بی­تا)، مفردات قرآن، بی­جا: دانشگاه پیام نور.
  15. رازى، ابوالفتوح حسین‌بن على (1408ق)، روض الجنان و روح الجنان فی تفسیر القرآن، مشهد: بنیاد پژوهشهاى اسلامى.
  16. راغب اصفهانی، حسین‌بن محمد (1416ق)، مفردات الفاظ القرآن، دمشق: الدار الشامیة.
  17. ربانی گلپایگانی، علی (1392)، «فاعلیّت خداوند در معجزات»، کلام اسلامی، سال ۲۲، شماره ۸۷، ص45-19.
  18. رضوی، مرتضی (1387)، دو دست خدا، وبسایت بینش نو، https: //binesheno.com .
  19. سبحانی، جعفر (1383)، منشور جاوید، قم: مؤسسه امام صادق7.
  20. سبحانی، جعفر (1412ق)، مفاهیم القرآن، قم: مؤسسة الامام الصادق7.
  21. شریف کاشانی، ملا حبیب الله (1383)، تفسیر ستّ سور، تهران: مؤسّسة شمس الضحى الثقافیة.
  22. شکر، عبدالعلی؛ عبیداوی، هادی؛ فرشادنیا، یوسف (1400)، «انگاره انتساب «فرزند» و «ولادت» به خدا، و نقد لوازم آن بر اساس آیات قرآن»، پژوهشنامه معارف قرآنی، شماره 47، ص286-255.
  23. صدوق، محمد‌بن علی‌بن بابویه (1394)، التوحید، واحد تحقیقات مرکز تحقیقات رایانه‌ای قائمیه اصفهان.
  24. صدوق، محمد‌بن علی‌بن بابویه (1395ق)، کمال الدین و تمام النعمة، تهران: اسلامیه.
  25. صدوق، محمد‌بن علی‌بن بابویه (بی­تا)، معانی الأخبار، بیروت: دار المعرفة للطباعة والنشر.
  26. طباطبایی، سید محمدحسین (1374)، المیزان فى تفسیر القرآن، ترجمه سید محمدباقر موسوی همدانی، قم: دفتر انتشارات اسلامی.
  27. طبرسى، فضل‌بن حسن (بی­تا)، مجمع البیان فی تفسیر القرآن، ترجمۀ هاشم رسولی، تهران: فراهانی.
  28. طریحی، فخرالدین (1375)، مجمع البحرین، تهران: مرتضوی.
  29. طوسی، محمد‌بن حسن (1413ق)، التبیان فی تفسیر القرآن، قم: النشر الاسلامی.
  30. عسگری، انسیه؛ فرشادنیا، یوسف (1401)، تأثیر دعا در استخراج گزاره‌های معرفتی (بررسی موردی: هستی‌شناسی و خداشناسی)، مطالعات معرفتی در دانشگاه اسلامی، شماره 90، صص 15-133.
  31. فرات کوفی، ابوالقاسم فرات‌بن ابراهیم (1409ق)، تفسیر فرات کوتی، نسخه الکترونیکی قائمیه.
  32. فراهیدی، خلیل‌بن احمد (1409ق)، العین، قم: نشر هجرت.
  33. فیروزآبادی، محمد‌بن یعقوب (1426ق)، قاموس المحیط، بیروت: مؤسسة الرسالة.
  34. فیض کاشانی، ملا محسن (1371)، نوادر الأخبار فیما یتعلق بأصول الدین، تحقیق مهدى انصارى قمى، تهران: مؤسسه مطالعات و تحقیقات فرهنگى.
  35. فیض کاشانی، ملا محسن (1406ق)، الوافی، اصفهان: کتابخانه امام أمیرالمؤمنین على7.
  36. فیض کاشانی، ملا محسن (بی­تا)، الاصفی فی تفسیر القرآن، نسخه الکترونیکی قائمیه.
  37. قرشی بنایی، علی‌اکبر (1386)، قاموس قرآن، تهران: دار الکتب الاسلامیه.
  38. قمى، على‌بن ابراهیم (1363)، تفسیر القمی، قم: دار الکتاب.
  39. قمی مشهدی، محمد رضا (1423ق)، تفسیر کنز الدقائق و بحر الغرائب، قم: دار الغدیر.
  40. قمی، شیخ عباس (1384)، کلیات مفاتیح الجنان، قم: آرموس.
  41. کاشانی، ملا فتح‌الله (1336)، تفسیر منهج الصادقین فى الزام المخالفین‌، تهران: کتابفروشى محمدحسن علمى.
  42. کلینی، محمد‌بن یعقوب (1387)، الکافی، به اهتمام محمد حسین الدرایتی، قم: دارالحدیث.
  43. مجلسی، محمدباقر (1403ق)، بحار الانوار الجامعة لدرر أخبار الائمة الاطهار، بیروت: مؤسسة الوفاء.
  44. مجلسی، محمدباقر (1404ق)، مرآة العقول، تصحیح سید هاشم رسولی محلاتی، تهران: دارالکتب الأسلامیه.
  45. محمدی ری‌شهری، محمد (1375)، میزان الحکمة، قم: دارالحدیث.
  46. مدرسی، محمدتقی (1377)، تفسیر هدایت‌ (من هدی القرآن)، مشهد: آستان قدس رضوى.
  47. مطهری، مرتضی (1389)، آشنایی با قرآن، تهران: صدرا.
  48. مکارم شیرازى، ناصر (1371)، تفسیر نمونه، تهران: دارالکتب الإسلامیة.
  49. ملکشاهی صفت، مصطفی و همکاران (1397)، کنکاشی در چیستی و چرایی بسته بودن دست خدا در اندیشه یهود، اهواز: پژوهندگان راه دانش.
  50. نیشابوری، نظام‌الدین حسن‌بن محمد (1416ق)، تفسیر غرائب القرآن و رغائب الفرقان، تحقیق شیخ زکریا عمیرات، بیروت: دار الکتب العلمیه.

Files

Share

How to cite

Statistics