The Levels of Scientific Authority of the Holy Qur'an

Document Type : Original Article

Author

Associate Professor, Research Institute for Islamic Sciences and Culture

Abstract

Although some Qur'an scholars have provided explanations about the “scientific authority of the Holy Qur'an,” there are still questions that have shrouded the scientific authority of the Holy Qur'an in relation to sciences in a halo of ambiguity. With a fuzzy view, there are levels of scientific authority for the Holy Qur'an that have received less attention in the past. In this article, we try to answer the question of what levels of scientific authority the Holy Qur'an has in relation to various sciences using a macro-comparative method based on interdisciplinary studies. The findings show that the levels of scientific authority of the Holy Qur'an in relation to non-empirical humanities, empirical humanities, and empirical natural sciences are different. On the other hand, these levels also exist in the layers of paradigm, methodology, theory, and concepts. Therefore, the scientific authority of the Holy Qur'an in some sciences is maximal and in some sciences it is minimal, which is related to the degree of connection between that science and the Holy Qur'an.

Keywords

References

  1. قرآن کریم
  2. احمدزاده، سید مصطفی و ظهیری، سید مجید (1379). «توان‌سنجی منطق فازی در تفسیر قرآن کریم». جستارهایی در فلسفه و کلام. دورۀ50. ش2.
  3. احمدزاده، سید مصطفی (1387). «تفسیر زبان‎شناختی سورة عصر». مطالعات اسلامی: علوم قرآن و حدیث. ش 3/81 .
  4. احمدزاده، سید مصطفی (1403). «توسعۀ مصداقیِ قوّه در آیۀ «وَأَعِدُّواْ لَهُم مَّا ٱستَطَعتُم مِّن قُوَّة» در پرتو نظریه‌های قدرت». سیاست متعالیه، ش ۴۷.
  5. شجاعی، محمدصادق (1395)، انگیزش و هیجان؛ نظریه‌های روان‌شناختی و دینی، قم: پژوهشگاه حوزه و دانشگاه.
  6. رضایی، اکبر (1401). روان‌شناسی انگیزش در آموزش و پرورش، تهران: نشر آیدین.
  7. اسعدی، علیرضا (1401). «مرجعیت علمی قرآن کریم و تأثیر آن در روش فلسفه اسلامی». حکمت اسلامی. ش3. ص25- 9.
  8. ایمان، محمدتقی(1393). فلسفۀ روش تحقیق در علوم انسانی. قم: پژوهشگاه حوزه و دانشگاه.
  9. ایمان، محمدعلی؛ کلاته ساداتی، احمد (1392). روش‌شناسی علوم انسانی نزد اندیشمندان مسلمان: مدلی روش‌شناختی از علم اسلامی. قم: پژوهشگاه حوزه و دانشگاه.
  10. ایمان. محمدتقی (1388). مبانی پارادایمی روش‌های کمی و کیفی تحقیق در علوم انسانی. قم: پژوهشگاه حوزه و دانشگاه.
  11. بختیاری. علی (1403). «استلزامات مرجعیت علمی قرآن بر علوم». پژوهش‎های قرآنی. ش111.
  12. بشیری، ابوالقاسم (1393)، «نظریۀ انگیزش در اندیشه دینی»، نشریۀ روان‌شناسی و دین، قم: مؤسسۀ آموزشی پژوهشی امام خمینی، س7، ش26، ص60- 39.
  13. پاکتچی، احمد (1398). روش تحقیق با تکیه بر حوزۀ علوم قرآن و حدیث، تهران: دانشگاه امام صادق(ع).
  14. ترک‌زاده، جعفر و دیگران (1398). «چارچوب انگیزش مبتنی بر مفاهیم قرآنی: به سوی توسعۀ یک دیدگاه اسلامی». رهیافتی نو در مدیریت آموزشی. ش۳۷.
  15. جزایری، سید حمید (1397). فصلنامه قرآن و علم. قم: جامعه المصطفی العالمیه.
  16. جوادی آملی، عبدالله (1379). تفسیر موضوعی قرآن کریم: معرفت‌شناسی در قرآن. قم: مرکز نشر اسراء.
  17. جوادی آملی، عبدالله (1386). منزلت عقل در هندسه معرفت دینی. قم: نشر اسرا.
  18. حسنی، سید حمیدرضا (1385). دیدگاه‌ها و ملاحظات علم دینی. قم: پژوهشگاه حوزه و دانشگاه.
  19. خسروپناه، عبدالحسین؛ میرزایی، رضا (1389). «چیستی انسان‎شناسی». انسان‎پژوهی دینی. س7. ش24. ص56-35.
  20. خورسندی طاسکوه، علی (1387). گفتمان میان‌رشته‌ای دانش. تهران: پژوهشکده مطالعات فرهنگی و اجتماعی.
  21. دبیرخانۀ هیأت حمایت از کرسی‌های نظریه‌پردازی (1395). نقد و مناظره. نظام‌نامه و آیین‌نامه‌های هیات حمایت از کرسی‌های نظریه‌پردازی. نقد و مناظره. تهران.
  22. درزی، قاسم؛ فرامرز قراملکی، احد (1399). روش‌شناسی مطالعات میان‌رشته‌ای قرآنی. تهران: دانشگاه امام صادق(ع) و دانشگاه شهید بهشتی.
  23. دفتر تبلیغات اسلامی حوزۀ علمیۀ قم (1398). منشور مرجعیت علمی قرآن کریم.
  24. راد. علی (1403). «جامعیت تبعی قرآن؛ از نظریه تا تطبیق». پژوهش‎های قرآنی. ش111.
  25. رپکو، آلن (1396). پژوهش میان‌رشته‌ای: نظریه و فرایند. ترجمۀ محسن علوی پور و دیگران. تهران: پژوهشکدۀ مطالعات فرهنگی و اجتماعی.
  26. سادات فخر، سیدعلی (1398). «درآمدی بر مبانی علوم قرآنی مرجعیت علمی قرآن از دیدگاه آیت‌الله معرفت». مطالعات علوم قرآن. ش1. ص111- 89.
  27. سجادی. سید جعفر (1375). فرهنگ علوم فلسفی و کلامی. تهران: امیر کبیر.
  28. سعیدی. محمد مسعود (1399). «نظریۀ معنویت در قرآن بر پایۀ روش نظریۀ زمینه‌ای». کتاب قیم. ش۲۲.
  29. غرسبان. مرتضی (1399). «مرجعیت علمی قرآن از دیدگاه دکتر گلشنی». مطالعات علوم قرآن. ش5. ص116-89 .
  30. فاکر میبدی، محمد (1398). «مرجعیت علمی قرآن از نگاه علامه طباطبایی». مطالعات علوم قرآن. ش1.ص37- 8 .
  31. قاسمی، محمدعلی؛ بهروزی لک، غلامرضا (1400). «مبانی انسان‌شناختی مرجعیت علمی قرآن کریم در علوم سیاسی». سیاست متعالیه. ش35. ص 62- 41.
  32. کافی، مجید (1395). نظریۀ اجتماعی ارتباط در قرآن. قم: پژوهشگاه حوزه و دانشگاه.
  33. کرمی، ایوب (1389). «بررسی تطبیقی طبقه‎بندی‎های علوم در تمدن اسلامی». معرفت. س19. ش151. ص87- 71.
  34. لاریجانی، صادق (1391). «تمایز علوم». پژوهش‌های اصولی. ش15. ص34- 7.
  35. مختاری، حمید؛ شفیع‌تبار، نوروز سماکوش؛ قاضی‎زاده، حمید (1397). «تبیین و مقایسۀ طبقه‎بندی‎های علوم در تمدن اسلامی و تمدن غرب». علوم و فنون مدیریت اطلاعات. س4. ش12. 74- 49.
  36. ملکیان، مصطفی (1390). روش‌شناسی تحقیق در علوم انسانی. نگارش محمد امین محب علی. Nafahat.ir
  37. میرعرب، فرج‌الله (1398). «مرجعیت علمی قرآن و گسترۀ آن در اندیشۀ علامه سید محمدحسین فضل‎الله». مطالعات علوم قرآن. ش1. 58- 39.
  38. یوسفی‎مقدم، محمدصادق؛ موسوی عبادی، سید اسدالله (1402). مرجعیت علمی قرآن کریم. قم: پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی.
  39. Talebpour, Alireza, (2022), The Journal of Interdisciplinary Qur'anic Studies (JIQS), Tehran, Shahid Beheshti University & Contemporary Thoughts Press.
Qru’anic Reserches
Volume 30, Issue 116 - Serial Number 116
September 2025
Pages 125-143

Files

History

  • Receive Date: 13 December 2024
  • Revise Date: 10 March 2025
  • Accept Date: 15 March 2025
  • Publish Date: 23 September 2025

Share

How to cite

Statistics