نسبیت فرهنگى از منظر قرآن

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسنده

چکیده

هدف از این نوشتار، به دست دادن نظر قرآن درباره نسبیت فرهنگى است. در این بحث درون دینى، روى سخن با کسانى است که مدعى هستند قرآن نسبت به فرهنگ‌هاى مختلف، به ویژه ادیان، نظرى مطلق ندارد، و حتى راه هر یک از پیامبران به صورت نکره )صراط( است، و نه »الصراط المستقیم«، این یعنى وجود راه‌هاى راست، نه راه راست. نویسنده برخى از آیاتى که نسبیت فرهنگ‌ها را مى‌رسانند نقل کرده و سپس به آیاتى پرداخته که مدعیات اساسى نسبیت فرهنگى را زیر سؤال مى‌برد. نویسنده با توجه به مسأله جهانى شدن، آن را از جهانى‌سازى جدا مى‌کند، اولى را خوب و دومى را که با انحصار اطلاعات و از طریق شبکه‌هاى گوناگون اطلاع‌رسانى تحمیل مى‌شود، ستم و اهانت به سایر فرهنگ‌هایى مى‌داند که از امکانات برابر رسانه‌اى برخوردار نیستند. فشارهاى نهاد بین‌المللى از سوى قدرتهاى اقتصادى و نظامى در این زمینه مانند ابزار فشارى بر کشورهاى در حال رشد عمل مى‌کنند. همچنین در این مقاله روادارى و تسامح اجتماعى سیاسى نیز بدون التزام به نسبیت اعتقادى و فرهنگى ممکن دانسته شده است.

کلیدواژه‌ها


عنوان مقاله [English]

Cultural Relativity form the Viewpoint of the Qur’an

نویسنده [English]

  • Sayeed Heydar Alavinejad
چکیده [English]

In this article, the writer attempts to attain to the Qur’an’s view on cultural relativity. In this in-religious discourse, he addresses those who claim that the Qur’an does not have an absolute concern with various cultures and even the path of each prophet is introduced as an indeterminate noun (a path-sirat), rather than “the Right Path” (al-Sirat al-Mustaqim), and this means the existence of right paths, not the Right Path. The writer quotes some of the verses that imply the cultural relativity and then deals with the verses that bring the basic claims of cultural relativity into question. The writer distinguishes between globalization as meaning intransitively and transitively, considering the former as favorable and the latter, which is being imposed (on humanity) with exclusiveness of information and through electronic networks, as oppressive and derogatory to other cultures which do not enjoy equal media possibilities. International institution pressure by economic and military powers in this regard works as a pressure means acting upon developing countries. Also in this article, socio-political viability and tolerance without commitment to cultural and ideological relativity is considered as possible.