برخى از روابط حقوقى میان مسلمان و کافر از نگاه آیات قرآن مورد نقد و بررسى قرار گرفته است. نویسنده، نخست به تبیین معناى واژه »کفر« پرداخته و »مشرک«، »کتابى ذمّى«، »کتابى حربى«، »کافرانى که شبهه احتمال نزول کتاب آسمانى درباره آنان وجود دارد«، »کسانى که براى آنان کتابى نیست، ولى حدود و احکام دارند«. »مرتد ملى« و »مرتد فطرى« را براساس آیات قرآن از اقسام کافر دانسته است. و با تأکید بر حقوق وضعى و طبیعى از میان روابط دهگانه حقوقى مسلمانان با کافران تنها به بررسى دو رابطه حقوقى ازدواج مسلمان با کافر و دیه بین مسلمان و کافر بسنده کرده است. نتایج بررسى در مورد اوّل، عبارتند از: 1- ازدواج مسلمان با کافر مشرک حرام است. 2- زن مسلمان در ازدواج با هیچ یک از فرقه‌هاى کفار، اعم از کتابى و غیر کتابى، ذمّى و غیر آن، مجاز نیست. 3- ازدواج مرد مسلمان با زن اهل کتاب ذمّى جایز است ولى با زن اهل کتاب حربى جایز نیست. 4- ازدواج مرد مسلمان با زن مجوس و مانوى مجاز نیست. 5- ازدواج مرد مسلمان با زن کافرى که از »صابئان« باشد، حرام است. 6- ازدواج مسلمان با مرتد حرام است. نتایج بررسى در مورد دوّم، عبارتند از: 1- دیه مسلمان بر کافرى که مرتکب قتل خطاى مسلمان شود، واجب است. 2- کفاره دیه کافر مقتولى که با مسلمانان قرارداد بسته‌اند، بر مسلمان قاتل واجب است. 3- مقدار دیه کافر در برابر مسلمان از آیات قرآن به دست نمى‌آید، بلکه براساس روایات، هشتصد درهم است.
)