بلاغت محوری در شیوه تفسیری علامه فضل‌الله

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسنده

مدرس و پژوهشگر حوزه

چکیده

این نوشتار در پی واکاوی روش تفسیری علامه فضل الله در تفسیر «من وحی القرآن» است. نویسنده بر این باور است که مهم‌ترین ویژگی «من وحی القرآن» از نظر روش بلاغت‌محوری است. مفسر می‌کوشد قواعد بلاغت و لوازم و پیامدهای سخن بلاغی را مبنای فهم آیات قرار بدهد. در این نوشتار نخست به پیشینه روش بلاغی در تفسیر پرداخته شده است، سپس معیارهای شناخت ابعاد بلاغی از دیدگاه علامه فضل الله مورد بحث قرار گرفته است، آن‌گاه گستره کاربرد شیوه بلاغت‌محوری در تفسیر «من وحی القرآن» مطرح شده است و در پایان نمونه‌هایی از تفسیر بلاغت‌محور در این کتاب ذکر شده است.

کلیدواژه‌ها


عنوان مقاله [English]

Rhetoric-Orientation in the Exegetical Method of ‘Allāma Faḍl Allāh

نویسنده [English]

  • Sayyid Mūsā Ṣadr
چکیده [English]

This article searches into ‘Allāma Faḍl Allāh’s exegetical method in Tafsīr Min Waḥy al-Qur’ān. The writer believes that the most important feature of this tafsīr in terms of method is its rhetoric-orientation. The interpreter tries to hold the rules of rhetoric and the tools and consequences of rhetorical statements as a basis for understanding the verses. In this article, first the past records of rhetorical method is dealt with, then the standards for cognition of rhetorical dimensions from the viewpoint of ‘Allāma Faḍl Allāh are discussed, after that the application expanse of rhetoric-orientation procedure in Tafsīr Min Waḥy al-Qur’ān is set forth, and finally some examples of rhetoric-orientation interpretation in this book is touched upon.