مطالعه زبان شناختی روابط متنی در قرآن

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 استاد مطالعات قرآنی گروه الهیات و مذاهب دانشگاه بیرمنگام انگلستان

2 مترجم

چکیده

العوی در این مقاله، نقش نظریه انسجام و مناسبت را که از جمله رویکردهای تازه در مطالعات زبان‌شناختی متن است و بیشتر از طرف اسپربر و ویلسون نظریه پردازی شده، در متن قرآن بررسی می‌کند. انسجام، روابط صوری میان پاره‌های مختلف متن و مناسبت، روابط و ادات انسجامی را بررسی می‌کنند. به دیگر سخن، انسجام، رابطه میان واحدهای زبانی (پاره‌گفته‌ها و اجزای متن) است و نظریه مناسبت، رابطه‌ای است که نه فقط بر اساس پاره‌گفته‌ها، بلکه بر اساس پیش‌تصورات، یعنی واحدهای اطلاعات یا اندیشه تعریف می‌شود. العوی این دو نظریه را با ذکر نمونه آیاتی از متن قرآن بررسی می‌کند. ذکر این نظریه‌ها به معنای تأیید همه جانبة آنها نیست، بلکه این زمینه را فراهم می‌آورند که الگویی برای شناخت و استدراک کارآمدتر آیات قرآنی فراهم نمایند.

کلیدواژه‌ها


عنوان مقاله [English]

Linguistic Study of Textual Relations in the Qur’ān

نویسندگان [English]

  • Salwā Muḥammad Al‘awwā 1
  • Abulfaḍl Ḥurrī 2
1
2
چکیده [English]

In this article, Al‘awwā studies the role of coherence and relatedness in the Qur’ān text, which is among the new approaches in linguistic studies of text, mainly theorized by Sperber and Wilson. Coherence examines the formal relations between various parts of the text and relatedness examines the coherent relations and tools. In other words, coherence is the relation between lingual units (statements and components of text) and the relatedness theory is a relation which would be defined not only on the basis of statements but also according to presuppositions, i.e. information units or thought. Al‘awwā examines these two theories by giving examples of verses from the Qur’ān text. Mentioning these theories does not mean confirming them in every aspect; rather, they provide the ground for more efficient recognition and perception of the Qur’ānic verses.