حقایق آسمانی در الفاظ زمینی

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسنده

کارشناس ارشد علوم قرآنی ـ تفسیر

چکیده

در میان معارف وسیع و بزرگ قرآن کریم، موضوعاتی هستند فراتر از حس و دریافت‌های زمینی انسان‌ها؛ که در اصطلاح قرآن، به آن «غیب» گفته می‌شود و راه دسترسی به آنها حواس ظاهری نیست. تمام این معارف در قالب الفاظی بیان شده است که همان زبان رایج مردمان بوده و آنان برای رفع و رجوع زندگی خود الفاظ را وضع کرده‌اند.
این مقاله مدعی است امور غیبی که در قرآن کریم بیان شده‌است، مطالبی هستند مطابق با واقع که دارای معادل خارجی هستند و بیان آنها در قرآن کریم به بهترین شکلی ممکن بوده‌است خداوند متعال منزه است از آنکه مطالبی در قرآن بیاورد که پشتوانه واقعی نداشته و صرفاً بر اساس مجاز و کنایه هدایت را برای بندگان ایجاد کند، بلکه معارف قرآن ریشه در واقعیت داشته، اما چون لازم بوده‌است که آن حقایق بلند و آسمانی در الفاظ زمینی ریخته و بیان شود؛ در این فرآیند عده‌ای با نگاه سطحی به این نوع گزاره‌های قرآن، آنها را مطابق تصورات ذهنی و زمینی تحلیل کرده، یا موهوم می‌دانند و یا از جنس مجاز و صنایع ادبی می‌گیرند که همه اینها نادرست است، چرا که به حقیقتِ این گزاره‌ها نرسیدند.
در این مقاله پس از تبیین موضوع و موطن بحث، با بیان چند نمونه قرآنی و تحلیل آنها مطلب روشن می‌شود. موضوع مقاله جزء مباحث مبانی تفسیر و در حوزه زبان شناسی قرآن می‌باشد. از نگاه دیگر، این موضوع مربوط به بحث «هرمنوتیک» و پیش‌ذهن‌های تفسیری بوده و لازم است هر مفسر در نحوه مراجعه خود به این گونه از آیات، جایگاه خود را در رد و یا قبول موضوع مقاله مشخص سازد.

کلیدواژه‌ها


عنوان مقاله [English]

Celestial Truths in Terrestrial Words

نویسنده [English]

  • Sayyid Muḥammad Ḥusayn Mūsawīzāda
چکیده [English]

There are some topics among the extensive and enormous ma‘ārif (teachings and doctrines) of the Holy Qur'an beyond human terrestrial perceptions, which in Qur'anic terms are called ghayb (unseen) and may not be accessed through external senses. All this knowledge is expressed through the words which comprise people's common language that is devised by them to tackle their everyday communicative requirements.
This article claims that the unseen realities stated in the Holy Qur'an are matters conforming to reality which have external equivalents and have been expressed in the Qur'an in the best possible way. Almighty God is free from saying something in the Qur'an that is not supported by reality and is merely allegorically and obliquely made up for guidance of His servants; rather, the Qur'anic ma‘ḥrif are rooted in reality, but since those lofty and heavenly truths were required to be cast and expressed in terrestrial words, some people with superficial glance at this kind of Qur'anic propositions have analyzed them according to subjective and terrestrial concepts or regarded them as fictitious or taken them as figurative and literary imagery, which are all false, as they have not grasped the reality of these propositions.
After explaining the theme and status of the discussion, the article clarifies the issue by stating and analyzing several Qur'anic examples. The subject of the article is a part of the fundamental discourses of Qur'anic interpretation and falls in the category of the Qur'an's linguistics. From another perspective, this issue is related to hermeneutics and interpretational presuppositions and it is required for every interpreter to specify their positions in the way they refer to this kind of verses in terms of accepting or rejecting the subject of the article.