بیشتر محققان غربی بر این باورند که سورههای بلند مدنی دربردارنده مطالب پراکنده و از هم گسسته است و مقاله حاضر در صدد نقض اجماع مذکور است. سورهای که نویسنده برای رسیدن به هدف خود انتخاب نموده، سوره مائده است. نویسنده ابتدا سوره را بخشبندی نموده است و سپس از طریق برقراری ارتباط بین بخشهای متوالی، کوشش کرده که پیوستگی آن را به اثبات برساند. هرچند مبانی نویسنده برای بخشبندی با مفسران مسلمان متفاوت است، ولی جنبه جدید بودن کار وی تنها به همین جا ختم نمیشود و او در بخش اصلی کارش، یک مدل کلی و فراگیر برای ارتباط بخشهای سوره مائده ارائه میدهد که انسجام ساختاری این سوره را به نحو شایستهای به نمایش میگذارد. روشی که نویسنده برای مقصود خود طی کرده، بهره گرفتن از شواهد لفظی و نیز برخی شیوههای نقد ادبی رایج در غرب است.
ابتدای صفحه