هنر جناس‌سازی در قرآن

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

مترجم و عضو هیأت علمی دانشگاه اراک

چکیده

ریپین در این مقاله، نظام جناس‌سازی را در قرآن بررسی می‌کند. او ابتدا کلیاتی دربارة جناس‌سازی مطرح می‌کند. او بر این باور است که جناس‌ها، پل میان قافیه و استعاره محسوب می‌شود و جناس از ترکیب صوت با معنا حاصل می‌آید. سپس ریپین این دو پرسش را مطرح می‌کند که آیا جناس‌ها در برساختن گفتمان قرآنی کارآمد عمل می‌کنند؟ و جناس‌ها چه کاری را برای خواننده انجام می‌دهند؟ آن‌گاه تلاش می‌کند با بررسی چندین نمونه جناس قرآنی، به این دو پرسش پاسخ دهد. در مجموع، ریپین نتیجه می‌گیرد که جناس در قرآن تا حد زیاد به قرائت خواننده از متن قرآنی بستگی دارد. کاربرد واژگان بخشی از معنای انتقال یافته است و پیام قرآنی به واسطة واژگان به کار رفته، دوچندان پررنگ می‌شوند. شک نیست که این امر مستلزم این حقیقت است که واژگان، معانی را فقط از رهگذر بافت انتقال می‌دهند.

کلیدواژه‌ها


عنوان مقاله [English]

The Poetics of Qur’ānic Punning

نویسندگان [English]

  • Andrew Rippin
  • Abulfaḍl Ḥurrī
چکیده [English]

In this article, Rippin examines the punning system in the Qur’ān. First, he states some generalities about punning. He believes that puns stand as a bridge between rhyme and metaphor and are formed by the blending of sound and meaning. Then, he raises the following two questions: Do the puns help to create efficient Qur’ānic discourse? What do puns convey to the reader? Then, he tries to answer these two questions by examining several examples of Qur’ānic puns. Altogether, Rippin concludes that the pun in the Qur’ān depends to a great extent on the readers’ reading (qarā’at) of the Qur’ānic text. The application of vocabulary is a part of the conveyed meaning and thus the Qur’ānic message is doubly highlighted by means of the applied vocabulary. There is no doubt that this issue involves the fact that words convey meanings only through context.