علامه فضل‌الله و تفسیر قرآن به قرآن

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسنده

مدرس و پژوهشگر حوزه

چکیده

این نوشتار شیوه تفسیری «من وحی القرآن» اثر علامه سید محمد حسین فضل الله را به کاوش نشسته است. اثبات اجتماعی و اجتهادی بودن تفسیر «من وحی القرآن» از رهگذر معنا‌شناختی واژگان «ایحاء»، «استیحاء» و «حرکیه» که در شناخت شاخصه‌های این کتاب نقشی بس اساسی دارند، در آغاز پژوهش آمده است. یادکرد دیدگاه علامه در اسلوب بیانی قرآن و نتیجه‌ای که این موضوع در رویکرد تفسیر قرآن به قرآن وی ایفا کرده است و نیز ارائه نمونه‌هایی از روش تفسیری استیحائی فضل الله و تفاوت‌هایی که این روش با شیوه تفسیری علامه طباطبایی دارد، مباحث اصلی این پژوهش را سامان داده است. فهرستی از ممیزات روش تفسیری علامه فضل الله در پایان این نوشتار جای گرفته است.

کلیدواژه‌ها


عنوان مقاله [English]

‘Allāma Faḍl Allāh and the Interpretation of Qur’ān through Qur’ān

نویسنده [English]

  • Sayyid Ḥusayn Hāshimī
چکیده [English]

This writing explores into the exegetical style of Sayyid Muḥammad Ḥusayn Faḍl Allāh’s Min Waḥy al-Qur’ān. In the beginning of the research, this tafsīr is proved to be social and discretionary (ijtihādī) in terms of the semantics of the words īḥā’ (inspiration), istīḥā (drawing inspiration), and ḥarakiyya (dynamism), which have had a very fundamental role in recognition of the outstanding features of this book. The main discourses followed in this research include: pointing out the ‘Allāma’s viewpoint in the expressive style of the Qur’ān and its impact on the interpretation of Qur’ān through Qur’ān approach as well as presenting examples of Faḍl Allāh’s inspirational (istīḥā’ī) exegetical method and its differences with the ‘Allāma Ṭabāṭabā’ī’s exegetical procedure. A list of the particulars of ‘Allāma Faḍl Allāh’s exegetical method is given in the end of this article.